โดย อ.วิโรจน์ กรดนิยมชัย

เขียนเมื่อ 16 สิงหาคม 2560 เวลา23:23 น.

ก่อนที่ผมจะสนใจเรื่องโหราศาสตร์ เป็นเพราะ ผมมีคำถามในใจเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของผมว่า "เราเกิดมาทำไม" ผมมีคำถาม แต่หาคำตอบไม่ได้ มีคนบอกว่า ไปดูหมอที่ท่าพระจันทร์สิ มีหมอดูแม่นๆนะ ผมเคยไปดูแค่ครั้งเดียว ไม่เจอหมอแม่น แค่เจอหมอไม่แม่น ที่ไม่แม่น เพราะ อ่านดวงของผม เป็นอะไรก็ไม่รู้ ไม่ใช่คนที่ผมรู้จักเลย

เลิกดูหมอ หาหนังสืออ่าน เพราะสมัยก่อนปี 2523 ยังไม่รู้จักว่าคอมพิวเตอร์ คืออะไร สิ่งที่จะค้นหาความรู้มีเพียง "หนังสือ" เท่านั้น ช่วงนั้นทำงานอยู่ต่างจังหวัด มีตลาดนัด วันเงินเดือนออก จะมีร้านค้ามาขายของสารพัด ทำให้ชีวิตมีอะไรทำมากกว่านอนหัวค่ำ เดินหาซื้อหนังสือ ดูแล้วดูอีก ได้มา 1 เล่ม "กราฟชีวิต" กับราคา 10 บาท อ่าน และทดลองดูดวงตัวเองตามที่หนังสืออธิบาย ได้คำตอบที่ดีกว่าที่เคยไปดูหมอ
ทดลองดูดวงให้สาวๆในที่ทำงาน ก็ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบดูดวง และจะชอบมากคือ ดูฟรี ผมก็ได้หนูทดลองเป็นกรณีศึกษาคือสาวๆเกือบหมดออฟฟิส หลายคนบอกว่าแม่น ผมก็ดูจนเชี่ยวชาญ และเก็บมาเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรอดตาย จากการเป็นหมอดูครั้งแรกในงานกาชาด ปี 2531
ปี 2528 ผมย้ายกลับมาทำงานในกรุงเทพ ก็ยังสนุกอยู่กับกราฟชีวิต จนกระทั่ง ปลายปี 2529 เจอ "พี่น้อย" พี่น้อยให้ดูดวงกราฟชีวิตให้ ก็บอกว่า "ใช้ได้" วันนั้นผมคงโชคดี เพราะพี่น้อยบอกว่า พี่ก็เรียนวิชาดูดวง แต่เป็นดวงเยอรมันนะ "อาจจะยากสำหรับน้องนะ" ผมก็ถามต่อว่า พี่เรียนที่ไหน พี่น้อยบอกว่าไปเรียนที่สมาคมโหรแห่งประเทศไทย แถวๆบางลำภู 

ผมมีเวลาว่าง เสาร์-อาทิตย์ วันหนึ่งผมก็ไปบางลำภู เพื่อไปหาสมาคมโหรฯ เพื่อจะสมัครเรียน (และนี่คือ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมได้เข้ามาในรั้วสมาคมโหรแห่งประเทศไทยตั้งแต่ปี 2530 -2542)